7 Langs Georgie
Door: Wim
23 September 2014 | Turkije, Söke
Geschreven in de avond van 23 september
Na alle aandacht gekregen te hebben in ons pension (we waren de enige gasten) zijn we verder de bergen ingetrokken. De route leidde langs de Georgische grens. In deze streek wordt op grote schaal aan nieuwe wegen gewerkt. Als die gereed zijn, rijd je over schitterend asfalt en door prachtige tunnels, de een na de ander. Als er nog gewerkt wordt, ben je zuur. Dan moet je een weg banen over onverharde stukken met veel kuilen. Je rijdt dan ook door nog niet gemarkeerde en onverlichte tunnels of over oude paswegen. Je komt langs de weg regelmatig een asfaltfabriekje tegen.
Ons plan was om nog even een bezoekje te brengen aan Georgië. De auto wilde we in Turkije laten staan om te voet de grens over te gaan om de uitstekende en hopelijk goedkope Georgische wijn in te slaan. We hadden een grensovergang uitgekozen die de minste extra km vereist (toch nog altijd 60 km retour). Na 30 km deels over een splinternieuwe weg met nog zacht asfalt, kwamen we aan bij een grenspost in aanbouw. We moesten dus terug met een beteerde auto en zonder Georgische wijn. Het blijft bij Turkse wijn.
De streek langs de grens is een hoogvlakte op ongeveer 2.000 m. Het landschap is licht glooiend boven die vlakte. Blijkbaar erg geschikt voor veeteelt. Je ziet veel koeien, paarden, schapen en vooral ganzen. De boerderijen zien er redelijk welvarend uit. Langs de weg zijn muren gevormd van gestapelde plakken mest. De weg is regelmatig verstopt met kudden schapen.
De dinsdag beëindigden we in Kars, de hoofdstad van de streek. De specialiteiten van de stad zijn kaas en honing. In de winkelstraten zie je dan ook rijen kaaswinkels met schappen honing. De honing wordt in potten verkocht maar je kunt ook complete honingraten kopen. Dan moet je de honing er zelf vanaf schrapen.
In het restaurant van onze keuze bestelden we een mixed grill. Tot onze verrassing kregen we een schaal vol knapperige gevulde dunne broodrollen. De vulling bestaat uit diverse vleessoorten, kaas, kruiden en diverse groenten. Het was zo veel dat de grootste eter met pijn een half bordje leeg kon eten. Het was zo lekker dat we de restanten niet verloren wilden laten gaan. We waagden het te vragen naar een doggiebag. Bleek hier een “pakkete” te heten. De lunch van morgen ligt dus al klaar.
We gaan morgen naar het zuiden langs de grens met Armenië. Zodra er mogelijkheden zijn, plaatsen we weer een verslag. Met de foto’s gaat het moeizaam. We proberen het wel, maar we beloven niets.
Na alle aandacht gekregen te hebben in ons pension (we waren de enige gasten) zijn we verder de bergen ingetrokken. De route leidde langs de Georgische grens. In deze streek wordt op grote schaal aan nieuwe wegen gewerkt. Als die gereed zijn, rijd je over schitterend asfalt en door prachtige tunnels, de een na de ander. Als er nog gewerkt wordt, ben je zuur. Dan moet je een weg banen over onverharde stukken met veel kuilen. Je rijdt dan ook door nog niet gemarkeerde en onverlichte tunnels of over oude paswegen. Je komt langs de weg regelmatig een asfaltfabriekje tegen.
Ons plan was om nog even een bezoekje te brengen aan Georgië. De auto wilde we in Turkije laten staan om te voet de grens over te gaan om de uitstekende en hopelijk goedkope Georgische wijn in te slaan. We hadden een grensovergang uitgekozen die de minste extra km vereist (toch nog altijd 60 km retour). Na 30 km deels over een splinternieuwe weg met nog zacht asfalt, kwamen we aan bij een grenspost in aanbouw. We moesten dus terug met een beteerde auto en zonder Georgische wijn. Het blijft bij Turkse wijn.
De streek langs de grens is een hoogvlakte op ongeveer 2.000 m. Het landschap is licht glooiend boven die vlakte. Blijkbaar erg geschikt voor veeteelt. Je ziet veel koeien, paarden, schapen en vooral ganzen. De boerderijen zien er redelijk welvarend uit. Langs de weg zijn muren gevormd van gestapelde plakken mest. De weg is regelmatig verstopt met kudden schapen.
De dinsdag beëindigden we in Kars, de hoofdstad van de streek. De specialiteiten van de stad zijn kaas en honing. In de winkelstraten zie je dan ook rijen kaaswinkels met schappen honing. De honing wordt in potten verkocht maar je kunt ook complete honingraten kopen. Dan moet je de honing er zelf vanaf schrapen.
In het restaurant van onze keuze bestelden we een mixed grill. Tot onze verrassing kregen we een schaal vol knapperige gevulde dunne broodrollen. De vulling bestaat uit diverse vleessoorten, kaas, kruiden en diverse groenten. Het was zo veel dat de grootste eter met pijn een half bordje leeg kon eten. Het was zo lekker dat we de restanten niet verloren wilden laten gaan. We waagden het te vragen naar een doggiebag. Bleek hier een “pakkete” te heten. De lunch van morgen ligt dus al klaar.
We gaan morgen naar het zuiden langs de grens met Armenië. Zodra er mogelijkheden zijn, plaatsen we weer een verslag. Met de foto’s gaat het moeizaam. We proberen het wel, maar we beloven niets.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
