8 Langs de oostgrens

Geschreven in de vroege ochtend van 26 september
Kars heeft een indrukwekkend kasteel en aan de voet daarvan enkele bijzondere moskeeën. Zie enkel bij te voegen foto’s. De hoofdattractie van Kars is Ani op 50 km afstand. Ani was eens de hoofdstad van het Armeense koninkrijk met meer dan 100.000 inwoners. Een grote aardbeving heeft veel verwoest. De opeenvolgende bezettende machten hadden niet veel belangstelling voor de wederopbouw. De hele zaak ligt er nog steeds zo bij. Er is toch nog veel moois te zien: de indrukwekkende ommuring met veel torens, een kathedraal en diverse kerken die veelal zijn omgebouwd tot moskeeën. Het terrein ligt op de gres met Armenië. Je ziet het prikkeldraad en wachttorens.
Op dit terrein kregen we voor het eerst te maken met een agressieve vorm van bedelen. We zagen een groep van 2 volwassenen en een aantal kinderen. Vier jongens van rond de 10 jaar renden op ons af en ze wilden van alles van ons hebben. Eerst wilden ze sigaretten, daarna geld en tot slot wat te eten. Het is niet duidelijk wat de beste strategie is in zo’n situatie. Negeren heeft geen zin. Ze blijven aanhouden. Geven werkt ook niet want ze blijven dan doorvragen. We hielden de boot af. Het werd irritant toen aan onze armen getrokken werd. Wim koos ervoor om verbaal stevig uit te varen in het Nederlands en gebaren te maken van judoworpen. Toen een van de jongens een lullig zakmesje liet zien, zijn Loek en Wim op die jongen ingelopen. Dat werd niet verwacht en de hele groep verdween om zich niet meer te laten zien. We gaan dat meer meemaken, dus denken we na over de beste aanpak van dergelijke situatie.
Na Ani ging de reis langs de Armeense grens naar het zuiden. We hadden 2 nachten geboekt in Dogubayazit. De stad ligt bij de hoogste berg van Europa (5.137 m hoog). De sterattractie is het palies van Ishak Pasa met 366 kamers waarvan vele voor de haremvrouwen van de sultan. De ligging op de top van een berg is indrukwekkend. In de buurt is ook een meteoorkrater. Deze ligt pal aan de Iraanse grens maar nog op Turks gebied. Om er te komen, moet je langs een Turkse wachtpost. Van bezoekers wordt als borg een paspoort ingehouden en in bewaring genomen. Het paspoort krijg je bij terugkomst gelukkig weer terug.
De grenspost met Iran zag er ook bijzonder uit. Alle verkeer werd door één slagboom geleid. Daardoor ontstaat het effect van een flinke wegversmalling: er kan maar één voertuig tegelijk passeren. Het verkeer was echter beperkt, voornamelijk wat vrachtauto’s.
Tot slot nog wat opmerkingen over de warmwatervoorziening. We hebben uiteenlopende accommodaties gehad: luxe strandhotels, eenvoudige en betere hotels in stad stadscentra, hotels in buitengebieden en bergpensions. Bij diverse gelegenheden bleek het moeilijk om een warme douche te nemen. Vooral in de ochtend was op zijn best licht lauw water te tappen. Het voordeel is dat je meteen goed wakker bent. In de douche is een gordijn, laat staan een vast scherm onbekend. Het water stroomt vrij in de badkamer. Er ontstaat een binnenmeertje want vaak is de afvoer ook verstopt. Al met al een natte bedoening. We zetten alle handdoeken in om een droog stukje rond de wc-pot te krijgen. In een van de hotels was helemaal geen warm water uit de kraan te krijgen. Toen we de hotelbaas erbij riepen, bleek het probleem dat wij vastgeroest zaten aan oude gebruiken. De rode kraan was voor koud water, de blauwe kraan geeft warm water. Volgens de hotelbaas is dit normaal. Voortaan stellen we ons wat flexibeler op
De reis gaat nu verder naar het zuiden richting het Van meer. We re.izen dan door Kierdisch gebied