9 Van Meer
Door: Wim
29 September 2014 | Turkije, Söke
Geschreven in de vroege ochtend van 29 september
Aan de voet van de berg Ararat bezochten we ook de resten van de Ark van Noach (zie de foto bij verslag 8). De ark is indrukwekend groot, een Jumbojet past er gemakkelijk diverse keren in. De resten bestaan uit de contouren in de vorm van versteend hout. De vindplaats heeft ook een museum. Dit is een klein gebouw met maar één ruimte die volhangt met vergrote kopieën van krantenartikelen. De eenmansbezetting leidde ons vol trots rond. Er gold geen toegangsprijs. De vrijwillige donatie was niet snel voldoende. Als chef van het museum wilde de man meer. We hebben uiteindelijk meer betaald dan voor welk groot en rijk museum ook in Turkije. Of we echt de Ark hebben gezien blijft maar de vraag. In de Lonely Planet staat dat er nog 6 andere vermeende vindplaatsen van de Ark zijn.
Na deze uithoek van het land vervolgden we de reis naar het zuidwesten, naar het Van Meer. Onderweg een waterval gezien die volgens de Lonely Planet “impressive”zou moeten zijn. Wij waren niet onder de indruk.
Voor de nacht hadden we een hotel aan de zuidrand van de stad Van geboekt. Voor de verandering was dit een wat duurder boutique hotel. Het hotel was inderdaad erg leuk afgewerkt, maar erg onpraktisch. Op de kamer geen bergruimte (geen kleerhaakjes, geen kast) en een lange smalle badruimte. Eerst de douche (weer zonder gordijn) dan de wc-pot en aan het eind de wastafel. Als iemand gedoucht had moet je door een binnenmeer naar de wc of wastafel. Op de wc kon je alleen met je benen wijd zitten. Voorwaarts was geen ruimte voor de benen. Een gezet persoon zou in de breedte klem komen te zitten tegen de wastafel. Wij konden het net redden.
De reis ging verder langs de rand van het Van Meer naar het zuidelijkste puntje bij Tatvan. Op de dag van aankomst was het goed weer. Voor de zekerheid zijn we meteen naar de top van de dichtbij gelegen vulkaan gereden. Op de rim van de vulkaankrater heb je een prachtig uitzicht op het Van Meer. In de enorm grote krater liggen diverse meren waar je met de auto omheen kunt rijden. Je rijdt gemakkelijk enkele tientallen km. Op deze grote hoogte stond veel wind. Daardoor duurde de picknick bij het grote kratermeer maar kort. Via een onverharde weg met prachtige vergezichten reden we weer terug naar het hotel.
Achteraf zijn we blij dat we meteen naar de berg zijn gegaan, want het etmaal daarna was het weer erg slecht. Niet zo maar regen, mar hoosbuiten, bliksem en donder. Daardoor viel ook hier de stroom uit. Uitgerekend in de wijk van ons hotel. We konden nog wel naar een restaurant in een shopping mall omdat daar een noodaggregaat ingeschakeld was. Dat aggregaat viel wel diverse malen uit, maar dat duurde telkens maar enkele seconden. Toch volgden we de Turkse gewoonte om niet de trap maar de lift te nemen naar de 7e etage van het restaurant. De lift is gelukkig niet komen vast te staan.
Het hotel was voorbereid op een stroomstoring. In elke kamer hangt een unit met een groot blok ledlampjes, werkend op een accu. De lamp werd meteen ingeschakeld. Jammer was dat de lamp veel licht gaf bij daglicht maar bijna leeg was toen het donker werd. Dat betekende vroeg naar bed. Tegen 20.00 uur begonnen we al aan de nachtrust. Een lange nachtrust kwam goed van pas omdat ons groepje geteisterd werd door darmklachten en verkoudheid. Je kunt dan beter vroeg naar bed gaan dan naar het ruige nachtleven op zondagavond in Tatvan. De rust werd enkele malen onderbroken door onze zorgzame hoteldirectie. Eerst kwam iemand langs met een kaarsje en een doos lucifers. Erg goed bedoeld, maar de kaars moest je in de hand blijven houden, want er was geen mogelijkheid om de kaars vast te zetten. De tweede keer werden we uit bed gehaald door iemand die een kopje thee kwam brengen. Erg lief en veel zorgzamer dan de vorige keer in het Kackar gebergte toen we aan ons lot werden overgelaten. Rond 22.00 uur was er weer stroom.
Op de zondag met slecht weer hebben we de middag uitgebreid gesproken met een stel uit Singapore. Dat stel reist van zuid naar noord en wij van noord naar zuid. We konden dus ervaringen uitwisselen. Onze belangstelling gaat vooral uit naar de veiligheidssituatie in het zuiden. Wij denken we nu aan om wel naar enkele plekken in en bij Sanliurfa te gaan, maar alleen overdag. Dan rijden we in de middag nog een paar honderd km naar het noordwesten om daar te overnachten.
Aan de voet van de berg Ararat bezochten we ook de resten van de Ark van Noach (zie de foto bij verslag 8). De ark is indrukwekend groot, een Jumbojet past er gemakkelijk diverse keren in. De resten bestaan uit de contouren in de vorm van versteend hout. De vindplaats heeft ook een museum. Dit is een klein gebouw met maar één ruimte die volhangt met vergrote kopieën van krantenartikelen. De eenmansbezetting leidde ons vol trots rond. Er gold geen toegangsprijs. De vrijwillige donatie was niet snel voldoende. Als chef van het museum wilde de man meer. We hebben uiteindelijk meer betaald dan voor welk groot en rijk museum ook in Turkije. Of we echt de Ark hebben gezien blijft maar de vraag. In de Lonely Planet staat dat er nog 6 andere vermeende vindplaatsen van de Ark zijn.
Na deze uithoek van het land vervolgden we de reis naar het zuidwesten, naar het Van Meer. Onderweg een waterval gezien die volgens de Lonely Planet “impressive”zou moeten zijn. Wij waren niet onder de indruk.
Voor de nacht hadden we een hotel aan de zuidrand van de stad Van geboekt. Voor de verandering was dit een wat duurder boutique hotel. Het hotel was inderdaad erg leuk afgewerkt, maar erg onpraktisch. Op de kamer geen bergruimte (geen kleerhaakjes, geen kast) en een lange smalle badruimte. Eerst de douche (weer zonder gordijn) dan de wc-pot en aan het eind de wastafel. Als iemand gedoucht had moet je door een binnenmeer naar de wc of wastafel. Op de wc kon je alleen met je benen wijd zitten. Voorwaarts was geen ruimte voor de benen. Een gezet persoon zou in de breedte klem komen te zitten tegen de wastafel. Wij konden het net redden.
De reis ging verder langs de rand van het Van Meer naar het zuidelijkste puntje bij Tatvan. Op de dag van aankomst was het goed weer. Voor de zekerheid zijn we meteen naar de top van de dichtbij gelegen vulkaan gereden. Op de rim van de vulkaankrater heb je een prachtig uitzicht op het Van Meer. In de enorm grote krater liggen diverse meren waar je met de auto omheen kunt rijden. Je rijdt gemakkelijk enkele tientallen km. Op deze grote hoogte stond veel wind. Daardoor duurde de picknick bij het grote kratermeer maar kort. Via een onverharde weg met prachtige vergezichten reden we weer terug naar het hotel.
Achteraf zijn we blij dat we meteen naar de berg zijn gegaan, want het etmaal daarna was het weer erg slecht. Niet zo maar regen, mar hoosbuiten, bliksem en donder. Daardoor viel ook hier de stroom uit. Uitgerekend in de wijk van ons hotel. We konden nog wel naar een restaurant in een shopping mall omdat daar een noodaggregaat ingeschakeld was. Dat aggregaat viel wel diverse malen uit, maar dat duurde telkens maar enkele seconden. Toch volgden we de Turkse gewoonte om niet de trap maar de lift te nemen naar de 7e etage van het restaurant. De lift is gelukkig niet komen vast te staan.
Het hotel was voorbereid op een stroomstoring. In elke kamer hangt een unit met een groot blok ledlampjes, werkend op een accu. De lamp werd meteen ingeschakeld. Jammer was dat de lamp veel licht gaf bij daglicht maar bijna leeg was toen het donker werd. Dat betekende vroeg naar bed. Tegen 20.00 uur begonnen we al aan de nachtrust. Een lange nachtrust kwam goed van pas omdat ons groepje geteisterd werd door darmklachten en verkoudheid. Je kunt dan beter vroeg naar bed gaan dan naar het ruige nachtleven op zondagavond in Tatvan. De rust werd enkele malen onderbroken door onze zorgzame hoteldirectie. Eerst kwam iemand langs met een kaarsje en een doos lucifers. Erg goed bedoeld, maar de kaars moest je in de hand blijven houden, want er was geen mogelijkheid om de kaars vast te zetten. De tweede keer werden we uit bed gehaald door iemand die een kopje thee kwam brengen. Erg lief en veel zorgzamer dan de vorige keer in het Kackar gebergte toen we aan ons lot werden overgelaten. Rond 22.00 uur was er weer stroom.
Op de zondag met slecht weer hebben we de middag uitgebreid gesproken met een stel uit Singapore. Dat stel reist van zuid naar noord en wij van noord naar zuid. We konden dus ervaringen uitwisselen. Onze belangstelling gaat vooral uit naar de veiligheidssituatie in het zuiden. Wij denken we nu aan om wel naar enkele plekken in en bij Sanliurfa te gaan, maar alleen overdag. Dan rijden we in de middag nog een paar honderd km naar het noordwesten om daar te overnachten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
