4 naar de Zwarte Zee

Dit verslag is geschreven in de avond van de 6e reisdag. Na ons bezoek aan de mooie steden Amasya en Tokat en aan de spectaculaire Ballica Grot zijn we over meer dan 80 km flink bochtige wegen door een ruig gebergte bij de Zwarte Zee aangekomen. De kustlijn hier is duidelijk anders dan die aan de Middellandse Zee Zandstranden zijn zo schaars dat ze apart vermeld worden in de Lonely Planet. Wel zijn er mooie rotsachtige baaien en leuke vissersdorpen. We hebben er een paar nader bekeken. In een wat grotere vissershaven was drukke bedrijvigheid. Reparatie van netten, maar ook scheepsbouw. Op ambachtelijke wijze werden houten vissersboten gebouwd. Je merkt dat de vakmensen trots zijn op hun werk. Als je komt kijken krijg je een hand. Na wat tegen elkaar aanpraten, wij in het Nederlands en de vakman in het Turks, nemen we weer met een handdruk afscheid.
Wij zien hier geen westerse toeristen, zelfs maar weinig Turkse toeristen. Het is erg stil in de hotels. De laatste drie hotels vielen in de categorie erg luxueus. Da gaat binnenkort veranderen. We gaan het hogere gebergte in langs de Georgische en langs de Armeense grens. Daar worden de hotels eenvoudiger, meer in de stijl van de basischalets in de Europese Alpen. Dat is geen probleem. We zien er naar uit en zullen verslag doen zodra er wat te melden is en er internet beschikbaar is.

PS Intussen kunnen we af en toe wat foto’s plaatsen bij het reisverslag. Dat gaat niet chronologisch. Je zult soms wat nieuwe materiaal aantreffen en soms wat inhaal van achterstand. Pascal heeft zijn uiterste best gedaan ons aan een resize programma te helpen. Wij krijgen die programma;s niet baan de praat. Bij snel internet lukt het ook om full size foto’s te plaatsen